Branko Radun, istoričar iz subotičke bolnice, sa Irinejom Bulovićem u zatočeništvu drži patrijarha i SPC

ZANIMANJE BOT – BRANKO RADUN I ISTINA O ISTORIČARU IZ BOLNICE!

Branko Radun je istoričar, zaposlen u bolnici u Subotici, u koju, kako tvrde zaposleni ne svraća često. Bar ne u svojstvu zaposlenog.

Šta Radun radi i od čega živi?!

Branko Radun botuje, kao i svi oni u Srbiji koji danas nemaju ni znanja, ni obrazovanja, ni morala, ni časti. On je analitičar opšte prakse koji, šetajući s jedne do druge režimske televizije, prosvetljuje narod Srbije, prognozirajući kako će sunce izaći na istoku i zaći na zapadu. On je sendvičar s diplomom istoričara, koja bi se svakako mogla proveriti, da je Srbija kojim slučajem država u kojoj je moguće ustanoviti da li režimlije ili njihove apologete iko pamti iz studentskih dana.

Branko Radun nije samo bot vladajuće partije u Srbiji, on je glavni bot i grupacije okupljene oko Irineja Bulovića koja u zatočeništvu drži i patrijarha i ostatak SPC. Radun se nije u svojim (ne)delima često bavio odnosima u SPC, on je ustupao prostor na svom portalu za sve one koji su hteli da se obračunaju sa grupacijom u SPC koja nije po volji jurišnika na patrijaršijski presto bačkog episkopa Irineja Bulovića. Upućeni kažu da mu je botovanje za Bulovića zadatak od vladajuće garnuture, jer ono što je Vučić u državi to Bulović želi da bude u Crkvi. A u tom poslu jedan drugom su podrška.

Branko Radun, istoričar iz subotičke bolnice, sa Irinejom Bulovićem u zatočeništvu drži patrijarha i SPC

Tekst u kojem na pogan način trojici episkopa (Amfilohiju, Grigoriju i Maksimu) stavlja mete na čelo, proglašavajući ih NATO vladikama, potpisao je Branko Radun, no upućeni tvrde da ga nije pisao on, baš kao što nije napisao ni poslednji ništa manje ogavan tekst u kojem se obrušava na episkopa zapadnoameričkog Maksima. Tekstovi koji je potpisao Radun nastali su , po izjavama upućenih, u kuhinji Bebe Popovića, uz nesebičnu pomoć Irineja Bulovića.

Samo Radun „ne zna“ da je episkop zapadnoamerički Maksim Vasiljević jedan od episkopa „čuvara“ kosovskog zaveta, jer Radun se, poput svojih nalogodavaca, nerado seća tog zaveta. Nije mu, naravno, poznato ni to da je episkop Maksim jedan od najagilnijih episkopa SPC u prikupljanju pomoći za Kosvo i Metohiju. Radun ne želi da zna da je episkop Maksim tvorac monografije „Hrišćansko nasleđe Kosova i Metonije“, monumentalnog dela, koje na najbolji način dokumentuje istorijski i duhovno hrišćanski identitet srpskog naroda na Kosovu i Metohiji. Tu monografiju je episkop Maksim lično nosio i poklanjao po uglednim bibliotekama, kako u Britaniji tako i u Americi. Sve to Branko Radun ne zna, ali zna ono što se nikome, osim njegovom gazdi, ne priviđa, a to je priča o raskolu u SPC u SAD.

Sve što Radun „ne zna“ u stvari je nejveći greh zapadnoameričkog episkopa Maksima. Ono što Radun ispoljava kao svoje znanje je greh koji bi neko da pripiše tom istom episkopu. I nije Radun nabrojao sve Maksimove greške, nije se setio npr.da napiše da se radi o jednom od najobrazovanijih episkopa današnjice, da Maksim odlično govori nekoliko svetskih jezika, da je vrlo ugledan u prvoslavnom akademskom svetu i van granica Srbije. Da je episkop Maksim u nedavnoj javnoj polemici nokautirao nalogodavca Radunovih tekstova, i da taj iz nokdauna Radunu diktira optužnicu protiv Maksima Vasiljevića. I Radunu i Sinodu i Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu.

Nastaviće se …….

Ivan Ivanović

Izvor: Politikon